Poezi Dashurie.

Dashuria

Koha është të duhemi,
të kesh besim ne mua kur të them: Trime,
të kem besim në ty kur më thua: Trim.
Por kokën time kryeneçe shumë kurthe ngrite,
shumë e pushkët mbushi babai yt, fisi yt,
një mijë e një të zeza kurdise ku do t'ma zije pritën.
E nën një kulm banonim,
nga frëngjia me ditë më peshove,
me ditë lexoja Shekspirin në hijen e Kullës,
se mos do të takoj te kroni i shpresave.
Ma ruaj syrin, dashuria ime,
ma ruaj shpinën nga dielli, nga acari!
Kam frikë se ma therin syrin cubat e territ,
kam frikë se më vrasin pas shpine të pabesët.
Dashuria ime, ma zgjat dorën ta kapërcejme këtë
ujë të madh,
i huaj s'jam as vij nga tokë e vdekshme.

Në fund të livadhit të kositur a po sheh:
ai kali i bardhë është yni tash e përgjithmonë.
Më shikon drejt në sy, lëri zënkat, fjalët, sharjet.
Unë do të sjell Lulen nga zemra e bjeshkës,
do ta ndez llambën në kullë,
do ta hedh farën në tokën e re.
Kur të desha, çoje dashuri pas shtatë katundeve
e të rënat të forta i kishe.
Kur më deshe, çoja dashuri me një grua të marrë
e mëhalla jehonte nga shpifjet.
Na ikujeta, trime, si s'menduam pak edhe për vete.
Koha është të duhemi.

_________________________________________________

Dashuria

A
Do të lëvdoj dashurinë
barabar me perëndinë,
se dashuri e vërtetë,
na mban të gjallë në jetë.

S'e kam parë perëndinë,
shoh ngaherë dashunnë;
dashuria mbretëron,
se njeriu pa të s'rron.
Cinë të besoj taninë,
perëndin' a dashurinë?
Perëndi në këte jetë
është dashuria vetë.


C

Kur jeshmë të vegjël, si moll' e pabërë,
putheshim ngaherë, ditënë të tërë;
vij e të kërkojë, vij e të thërresë,
losnim të dy bashkë, rronim me një shpresë.
Mba mend sa të desha, mba mend sa më deshe?
Mba mend si më thoshe e vogël kur jeshe?
Tani që jam burrë, tani q'u madhove,
dashurin' e parë pse vall' e harrove?
Tani q'u poq molla, e hanë të tjerë,
mikn' e djalërisë s'e qas as në derë!
Po, si dallëndyshja vete në vend tjetër
dhe kthehctf.' prapë në fole të vjetër,
Ashtu zëmra jote mundet të kujtojë
mikn' e djaleris dhe prapë ta dojë.


D

Digjem, përvëlohem
se të dua shumë,
ditënë mendohem,
natën rri pa gjume

Lulete të dilnin,
mike, sa të dua,
këtu do të vinin
të qajnë me mua.

Zogjtë të dëgjonin,
do t'më rrinin prane
dhe do të këndonin,
të harroj sevdanë.

Asnjeri ne jetë
plagën s'ma shëron,
përveç mikja vetë,
qe vjen e lëndon!


E

Bukuria jote, leshërat e tua
posi pëndë korbi, të gjata mbi thua,
ballëtë si diell, faqetë si mollë,
qafa jot' e gjatë, mesi yt i hollë,
sisëtë si shegë, dhëmbët si thëlpënjë,
buzët si burbuqe, sytë si gështënjë,
dora si dëborë, fjala jote mjaltë,
kurmi yt i derdhur, shtati yt i naltë;
gjithë më kënaqin, të tëra t'i dua,
po zëmëra jote u bë gur për mua!


F

E mban mënd, moj Marë,
dashurin' e parë?
Njeri nuk e gjegji,
se jeshmë te vegji.

Unë pa ty s'rrojë,
vij' e të kërkojë;
tl pa mua s'rroje,
vij' e me kërkoje.

Në lule me erë
putheshim ngahere,
dhe si burr' e grua
losnim nënë ftua.

Një ditë, të dyza
losnim mbylla-syza:
U fshyem pa dukur
Cinë të besoj taninë,
perëndin' a dashurinë?
Perëndi në këte jetë
është dashuria vetë.


C

Kur jeshmë të vegjël, si moll' e pabërë,
putheshim ngaherë, ditënë të tërë;
vij e të kërkojë, vij e të thërresë,
losnim të dy bashkë, rronim me një shpresë.
Mba mend sa të desha, mba mend sa më deshe?
Mba mend si më thoshe e vogël kur jeshe?
Tani që jam burrë, tani q'u madhove,
dashurin' e parë pse vall' e harrove?
Tani q'u poq molla, e hanë të tjerë,
mikn' e djalërisë s'e qas as në derë!
Po, si dallëndyshja vete në vend tjetër
dhe kthehctf.' prapë në fole të vjetër,
Ashtu zëmra jote mundet të kujtojë
mikn' e djaleris dhe prapë ta dojë.


D

Digjem, përvëlohem
se të dua shumë,
ditënë mendohem,
natën rri pa gjume

Lulete të dilnin,
mike, sa të dua,
këtu do të vinin
të qajnë me mua.

Zogjtë të dëgjonin,
do t'më rrinin prane
dhe do të këndonin,
të harroj sevdanë.

Asnjeri ne jetë
plagën s'ma shëron,
përveç mikja vetë,
qe vjen e lëndon!

E

Bukuria jote, leshërat e tua
posi pëndë korbi, të gjata
mbi thua,ballëtë si diell,
faqetë si mollë,qafa jot' e gjatë,
mesi yt i hollë,sisëtë si shegë,
dhëmbët si thëlpënjë,buzët si
burbuqe, sytë si gështënjë,
dora si dëborë, fjala jote mjaltë,
kurmi yt i derdhur, shtati yt i naltë;
gjithë më kënaqin, të tëra t'i dua,
po zëmëra jote u bë gur për mua!

F

E mban mënd, moj Marë,
dashurin' e parë?
Njeri nuk e gjegji,
se jeshmë te vegji.

Unë pa ty s'rrojë,
vij' e të kërkojë;
tl pa mua s'rroje,
vij' e me kërkoje.

Në lule me erë
putheshim ngahere,
dhe si burr' e grua
losnim nënë ftua.

Një ditë, të dyza
losnim mbylla-syza:
U fshyem pa dukur
në ferra, në gurë,
u fshehm' kaqë bukur,
Sa s'ugjendm'dot kurrë...

G

0 moj lulja manushaqe,
ndëgjo dashurinë ç'thotë:
Të lozëm faqe për faqe,
Të na përzienë lotë.

I

Pika-pika bie shiu
dhe dëbora flokë-flokë,
vetëtin e fryn veriu,
breshëri kërcet mi tokë!

Le të fryjë er' e ftohtë,
s'ka ç'më bën dimëri mua:
Dashuria më mban ngrohtë,
se pushtoj atë që dua.

Kur fryn era me tallas,
kur bie dëbor' e shi,
sa flë njeriu me gas,
kur ka mikenë në gji!

Te puth buzen qe te flejsh embel,
Te puth syrin qe te shofish enderr,
Te puth faqen qe te ndjehesh mir,
Me 1000 puthje te them naten e mir.



Ti fali syt, nëse ti i shikon!
Ti fali duart, nëse ti i shtërngon!
Ta fali shpirtin, nëse ti më përqafon!
Ta fali zemrën, nëse ti më don!




Qme duhen syt
kur nuk shihemi?
Qme duhen kembet
kur nuk takohemi?
Qme duhen krahet
kur nuk perqafohemi?
Qme duhet zemra kur
nuk dashurohemi ???



Nuk jam poet,
të shkruaj poezi
Por fjalën të dua,
E shkruaj vetëm për ty
Bilbili në degë
Sa bukur këndon
Ti puthsha buzët
Ti që e lexon




zemra zemres
i bon lutje
dashuria e par
fillon me Puthje
zemra e femres
esht hotel
kush don hin
e kush don del
po zemra e mashllit
esht si gur kush hin
brenda nuk del kurr


Une dhe ti
ti dhe une
me nje fjal te
DUA SHUM

Te puth buzen qe te flejsh embel,
Te puth syrin qe te shofish enderr,
Te puth faqen qe te ndjehesh mir,
Me 1000 puthje te them naten e mir.



Ti fali syt, nëse ti i shikon!
Ti fali duart, nëse ti i shtërngon!
Ta fali shpirtin, nëse ti më përqafon!
Ta fali zemrën, nëse ti më don!




Qme duhen syt
kur nuk shihemi?
Qme duhen kembet
kur nuk takohemi?
Qme duhen krahet
kur nuk perqafohemi?
Qme duhet zemra kur
nuk dashurohemi ???



Nuk jam poet,
të shkruaj poezi
Por fjalën të dua,
E shkruaj vetëm për ty
Bilbili në degë
Sa bukur këndon
Ti puthsha buzët
Ti që e lexon




zemra zemres
i bon lutje
dashuria e par
fillon me Puthje
zemra e femres
esht hotel
kush don hin
e kush don del
po zemra e mashllit
esht si gur kush hin
brenda nuk del kurr


Une dhe ti
ti dhe une
me nje fjal te
DUA SHUM

Te Dua Ty

Nese prej meje mendja s'te hiqet,
Nese per mua zemra te digjet,
Ateher afrohu dhe me prit pak mua,
Se do te vij ngadal qe te them TE DUA

---------------------

T'kam dasht me zemet t'kam dashut me shpirt
Qe ti prej meje do me ik kurr nuk e kam dit
Nje zemer e pata dhe ate ta fala
Ma more ma theve dhe per jet ma ktheve
Me fjal me the te dua
Me zemer me the sje per mua

Dua te shkoj
Dua te harroj
Por dije nje gje
Qe gjith te perkujtoj

-----------

Ne thellsine e zemres time
eshte vendos nje emer
Pergjithmone kete emer
do ta mbaj ne zemer

------------------

Lumturine kerkova por une nuk e gjeta,
Idealen ma dhurove ti vet por kurre nuk u zbeha,
Dashurine per ty e ruajta ne fshehtesi,
Por i kam treguar dikujt dhe ti mire e di,

Sa here ti me vjen prane meje,
Une bie ne mendime sepse ti je ilaqi i zemres sime

----------

Dashuria u jep mend
Ayre që s'kanë
Ndërsa u merr mend
Atyre që kanë

------------------

Ne te kumanoves e kemi tradit
Qe t'a duam njeriun me zemer e me shpyrt
Jemi xheloze por kemi te drejt
Se dashuria e kumanovares eshte shume shtrenjt

----------

Nenaten e qete
ne gjumin e lete
kur me kujtohesh
ti nuke mundem me fjet

------------------

Pse mkriove perendi qe te vuj per dashuri
Pse me lindi nena ime qe te jam me shum kujtime,
Oh kjo jete sa e shkret un pa ty vetun me ndejt.

Rruget jan te gjata
Netet jane pa fund
Qendroj larg teje e ste gjej askund,
Eja ti pran meje mos me le ne vetmi
Lejoma te puthi njeher dhe t'a largoj ket merzi.

----------

Njeriu pa dashuri si nena pa femije
Buza e pa puthur si lulja e keputur
Zemra ne vetmi si bora u shkri...

---------------

E pranoj se jam fajtor qe ty zemren ta kam thy
E pranoj se kam gabuar qe ty shpinen ta kam kthy
E pranoj se zemra jote dhimbjet nuk i meriton
E pranoj se n'jeten time me mungon me mungon
Jo s'te harroj kurre s'mundem ty t'mos dashuroj

----------------------

E mallkoj diten qe te pash.
E mallkoj shiqimin qe ta dhash.
E mallkoj buzqeshjen qe ta dhurova.
E mallkoj veten qe ne ty u dashurova.

-----------

do te behem zog
e ti se do te me njohesh
do te vi ne dasem
kur ti te martohesh
do ti bi daulles
per lamtumiren tuaj
kurse une i mjeri vetem,
vuaj dhe vuaj

te deshiroj
fat ne jet
nje trup me shendet
ne shtepi harmoni
dhe dashuri pa kufi

------------------

Ore djal ore djal
po ti tham nja dy tri fjale
sie ke nis hiq mire s eki
po veq vazhdo se vete e di

kur te lodhesh nga kjo loj
mos mendo t'kthehesh perser
s edhe une do di te jetoj
ta bej jeten sikur ti....!!

A je i lumtur?!


Hijet e jetës mbuluan rrugen për tek ty
më kërkove, të kerkova; nuk u gjetëm,
mjegull të dendur thuri fati rreth nesh,
humbëm rrugëve te jetës desht e pa deshtë.

Sod qënrojm karshi njëri tjetrit dhe shiqohemi në katër sy,
o sa shumë ti deshta ata sy.........
rruget tona prap u kryqëzuan ¨sa për sherr
po pse tash , pse ky fat aq i mjerë

Sa kam ëndrru me të taku, e me mu ulë karshi
por vonë të solli jeta, a se sheh se m'kan thy
ne ishim loder fati, vështir asht mu pajtu
pamvarsisht cka ndjejmë, von është me vazhdu

tash më shiqon dhe më përpin me sy
``ske faj ti``më the,fati na ndëshkoj
Po qi bëm ne fatit , ne ishim veq fëmij
dashuronim si të marr, pa asnji djallëzi.

Fati më përplasi ktu ku jam, a po më sheh?
unë ekzistoj por nuk jetojë por fajin ti se ke,
Skam ardh me kërku ndihmë as mëshirë,
Veq dua të di a je i lumtur, a pate fat më të mir?

As po as jo s'më the veq më shiqove me pikllim
shihej ne syt e tu, spat nevoj per komentim,
më the ende të dua , kurr stë kam harru,
skemi faj asnjëri, fati deshti kshtu.

Vetëm ekzisto, mjafton. FLM


Vetëm ekzisto, mjafton!
Largësit nuk jan vrasës i dashuris
të kam këtu në zemër, të marrë me vete
ngado që shkova në zemër më mbete.

Kush tha se largësia vret dashurit,
dashuritë e vërteta nuk vdesin.
ja ku jam dëshmi e gjallë
se vitet dashurin sma kan vrar.

RRugë të vështir pata deri këtu,
dhe nuk ishte e leht me te bart nëper vite.
ani cka se je larg, kujtimi jeton,
e gjallë është ndjenja, mjafton se më don.

Ti je larg , po, kjo është e vërtet,
e dashuria urë lidhse na u ba,
mjafton se e di se ende më don,
mjafton se në zemrën time ti ende ekziston.